Mijn naam is Mona
Ik was de jongste van 4 zussen, dus werd ik thuis vaak gezien als het vervelende kleine zusje.
Je wordt niet serieus genomen en overal buiten gehouden (herken je dat?)
Op de lagere school werd ik regelmatig gepest vanwege mijn kledingstijl die zwaar buiten de mode viel en mijn flapoortjes. Maar het was niks vergeleken bij het voortgezet onderwijs, waar zowel mijn naam (Mona) een onderwerp voor spot was, alsook mijn groeiende neus (niet van het liegen, maar het gezicht van een puber veranderd nogal). Ik had nog steeds geen vrouwelijke vormen en zag er uit als een plank en dat liet iedereen mij weten. Ik had bijnamen als heks, Pinokkio, havik, Gonzo (vd Muppetshow) en uiteraard Mona toetje en nog veel meer. Nou zijn nare woorden heel vervelend, maar als ze je in de container proberen te gooien of een wasmand met lapjes over je heen gooien in de klas en je hoort nooit ergens bij en je wordt steeds overal om uitgelachen, of je wordt door leraren klassikaal voor schut gezet, dan wordt het toch wat beangstigender.
Een ‘lotgenootje’ uit mijn klas werd ook vaak gepest en ondanks dat ik wist hoe pijnlijk dat was, pestte ik mee uit opluchting dat íkhet een keertje niet was en in de hoop toch wat goedkeuring te vinden bij de rest. Maar uiteindelijk voelde ik mij daar alleen maar schuldig over .
Het leek alsof ik een plakkaat op mijn voorhoofd had waar op stond : pest mij maar, want echt overal waar ik kwam (in de bus, op de dansschool, waar dan ook) moesten er nare opmerkingen gemaakt worden. Thuis werden mijn zussen steeds als voorbeeld genoemd hoe goed zij het deden en waarom ik ook niet zo was? Het was een onhaalbare doelstelling…
Ik was altijd wel verliefd op iemand, maar werd nooit gezien. Totdat ik hopeloos verliefd werd op een jongen die al verliefd was op mijn zus. Beeld je eens in: ik als tienermeisje heb me opgetut voor een klassefuif en zelfs mijn conservatieve vader staat mij toe om even te flaneren bij die jongen. Ik hoopte zó vurig een complimentje te krijgen maar in plaats daarvan zegt hij tegen mijn zus: “Heb je een schaar voor mij? Dan kan ik een stukje van haar neus afknippen”. Toen hij haar tot overmaat van ramp ook nog kuste in mijn bijzijn daalde mijn zelfbeeld en eigenwaarde naar 0,0.
Hier heb ik jaren mee rondgelopen en kreeg de bijnaam van een andere zus, miss X, omdat ik zó duidelijk een minderwaardigheidscomplex had.
Totdat….ik toen ik 21 was, werd aangesproken in de binnenstad door christenen. Zij vertelden mij dat God een liefhebbende vader is die van mij houdt zoals ik ben (dus ik werd hier niet vergeleken met mijn zussen). En dat Jezus voor mij gestorven is én opgestaan, omdat Hij een vriend van mij wil zijn. Dit was nieuw voor mij dat iemand mijn vriend wilde zijn en daar zelfs moeite voor deed. Ik heb hun hele verhaal aangehoord en was overtuigd dat dit precies was wat ik wou. Ik heb met hun gebeden voor vergeving van mijn zonden en Jezus in mijn hart gevraagd. En er ontstond zó’n blijdschap en rust in mijn denken. Ik voelde me zo opgelucht en vrij.
Ik ging naar de diensten van Evangelie gemeente De Deur en voelde mij meer en meer thuis. Wel had ik wat last van wantrouwen, omdat die mensen zo aardig waren. Ik dacht steeds wat willen ze van mij? Totdat ik er achter kwam dat ze oprecht zo aardig waren, omdat Jezus hun ook veranderd had. Ieder had zijn eigen verhaal, zijn eigen achtergrond, gekwetst en geslagen door het leven. Soms door andere mensen soms door eigen toedoen. Ik kwam erachter dat de kerk een prachtig functionerend ziekenhuis is waar God mensen geneest van hun pijn en verdriet. Ik kwam erachter dat als ik dingen deed op Gods manier, ik er veel beter uitkwam dan volgens mijn eigen ideeën. Ik leerde op God te vertrouwen en Hij genas mij van mijn afwijzing. Ik leerde van mijzelf te houden en heb nu een gezond zelfbeeld.
De kerk werd mijn nieuwe familie en échte vrienden. Mijn omgeving waarschuwde mij dat dit een bevlieging zou zijn, maar we zijn nu 25 jaar verder en ik wil niet anders. Ik heb een geweldig leven nu met mijn man en 4 kinderen en een zekerheid dat als ik sterf dat ik bij Jezus in real life mag zijn. Face to face ga ik hem zien en kan ik eindelijk vertellen hoe ongelooflijk dankbaar ik ben dat ik Hem mocht leren kennen. Want Hij laat zich kennen aan wie Hem zoeken…
Wij geloven dat God uw leven aan kan raken en veranderen in onze diensten
info@dedeurbreda.nl
Van 23 t/m 26 mei zijn er vijf opwekkingsdiensten met Steve Bowman.
Wil je God ervaren in je leven? Ben je op zoek naar hoop? Deze diensten bieden een kans op vernieuwing.
Gratis toegang.
Van 10 t/m 14 april zijn er vijf opwekkingsdiensten met Gil Cota.
Wil je God ervaren in je leven? Ben je op zoek naar hoop? Deze diensten een kans op vernieuwing.
Gratis toegang.
Kom op 30 maart om 20:00 naar ons PaasPraise concert, waar we met muziek en een speciale paasdienst de opstanding van Jezus vieren. Ervaar samen de ware betekenis van Pasen.
Toegang is gratis, zorg dat je erbij bent!